Stanislaw Georges Paczyński, urodzony w Grenoble (Francja) 30 marca 1943 roku, jazz jest perkusista, perkusista, kompozytor, autor, nauczyciel i lekarz listów.
Syn polskich rodziców uchodźców politycznych, bezpaństwowiec, nabył obywatelstwo francuskie w wieku 16 lat, w celu uniknięcia zmuszony udać się do Polski na odbywanie służby wojskowej, wymuszony w tym czasie. Zbudował swoją karierę grając we Francji, w latach 60, w paryskich klubach jazzowych. z wieloma muzykami amerykańskimi i francuskimi, takich jak Phil Woods, Art Farmer, Tony Scott, Mal Waldron, Freddy Redd, Hampton Hawes, Sonny Criss, Bill Coleman, Pierre Michelot, Henry Texier, Michel de Villers etc …
W 1966 roku zdobył nagrodę dla najlepszego perkusisty Amateur Jazz Festival w La Locomotive w Paryżu.
1968: reprezentował Francję na festiwalu w Montreux w Szwajcarii i festiwalu w Zurychu, w wibrafonista Quartet Michael Terrioux.
Bęben instruktorem 5. Pułku Piechoty w latach 1969-1970, to kontakty z Guy-Joel Cipriani, perkusista w Operze Paryskiej w 1970 roku.
W 1971 roku został mianowany profesorem perkusji w Miejskim Konserwatorium Colombes.
W 1973 roku obronił pracę 3rd cykl na Sorbonie – Paris III – Baudelaire’a i Muzyki (376 stron Niepublikowane manuskryptów książek dostępnych na Sorbonie ..). Potem wraca do grania jazzu w różnych trójek, szczególnie pianistów Jean-Pol Asseline Siegfried Kessler i Michel Graillier. Poproszono go uczyć Jazz baterii w CIM – w czasie, największej szkole jazzu w Europie.
1984 będzie kluczowy. Kontynuując swoją równoległą karierę jako muzyk i badacz, założył trio, które będzie dwanaście lat istnienia, z pianistą Jean-Christophe Levinsona i legendarny basista Jean-François Jenny-Clark. To trio nagrał dwie płyty – 8 lat (na żywo w Petit Journal – JPB 1992. Produkcja, Harmonia Mundi) i Levin’song (Studio – JPB 1994. Produkcji Mediów 7). W tym samym roku został doktorem listów i nauk humanistycznych na Sorbonie – Paris IV – z jego tezą Genesis rytmu i podpisać antropologii języka (3 objętości 878 stron.), Który zostanie zmieniony i opublikowany pod tytułem Rhythm and gest – korzenie rytmu muzycznego w starożytnych cywilizacjach (. Paryż, Zurfluh, 1988-379 stron Dystrybucja: limitowane Robert Martin).
W latach 80-tych, to jest film muzyczny ilustrator Chrzest René Ferret i interpretuje muzykę do filmu Mężczyzna i dwie kobiety Valerie STROH.
W 1986 roku otwarto klasę bębna Jazz na promieniowanie Conservatoire Regional de Cergy-Pontoise.
W 1988 roku zaczął pisać A History of Jazz bateria (Paryż, Outre Mesure – 3 tomy, 1150 stron) mają być zakończone w roku 2006. W międzyczasie, od 1984 do 1996, Radio France zachęca dwa raz w roku, w kolorze czarnym i niebieskim emisji Lucien Malson i Alain gerber na France Culture.
Od 1996 do 2008 roku, będzie częścią zespołu Black and Blue utworzonej przez Alaina Gerber, z saksofonistą Jean-Louis Chautemps i dziennikarz Gil Anquetil. Usłyszymy dwa razy w miesiącu na antenie France Culture, w ciągu tych dwunastu lat, z « Carte Blanche » oraz rocznego czarny i niebieski koncert. Ponadto w latach 1985 i 1998, skomponował utwory na fortepian i perkusję, z których wiele zostanie podpisany z pianistą Evelyne Stroh (limitowane Zurfluh, dystrybucja: limitowane Robert Martin).
W 1998 roku został profesorem Roku wag nadzwyczajnym Narodowym Konserwatorium Muzyki i Tańca w Lyonie w Ramach studiów wagowo Toku C.A. Aptitude (certyfikat) Gdzie wykładał zrobić 2015 Roku.
W 2002 roku Alain Gerber zapytać muzyków, aby zilustrować jego album Jazz to powieść. Dla każdego zakresu znajdziemy, oprócz Georges Paczyński, prestiżowych muzyków takich jak Lee Konitz, Dave Liebman, Kenny Werner, Paolo Fresu, Martial Solal, Daniel Humair, Eric Watson, Riccardo Del Fra Jana Pawła Celea lub Michel Portal.
Od 2004 roku pracował w duecie z wielkim pianistka Georges Pludermacher.
W 2005 roku prowadził trio Paczyński – Palisseaux – Fradelizi które rejestrują pokoleń CD w 2006 roku (Sztuka i rozrywka, Front Stage).
2008 będzie rokiem skomponował bluesa, 6 utworów na fortepian i perkusję w oparciu o oryginalny pomysł w literaturze udaru: kombinacja piśmie i improwizacji – zarówno pianisty dla perkusisty – w ramach bluesowych siatek (wydanie Sztuka i rozrywka
To właśnie w 2011 roku skończył pisać autobiografię – (. Sztuka i rozrywka 2011 Editions) Sztuka bez sztuki, tajemnicy nauki – co stanowi sumę wszystkich jego badań zarówno muzyczna , pedagogicznej i filozoficznej.
W 2013 roku, ekscytujące prace duetu – rozpoczął dziewięć lat temu – z pianistą koncertowym Georges Pludermacher końcu efektem będzie koncert rejestrowany i filmowany. Pierwsza część słynnego pianisty zagra jego transkrypcji na dwie ręce, unikalne w świecie (i do której pracował przez pięćdziesiąt lat!) Święto wiosny – Igor Strawiński. Koncert odbędzie się w drugiej części duecie Pludermacher/Paczyński Od Rite do Walki całkowicie improwizowana. W tym samym roku, 2013, zapisy Georges Paczyński pod nazwą Niedokończone książki z basistą Marc Buronfosse i pianista Vincent Bourgeyx (Arts and Entertainment, Avant Scene 2013).
Rok 2014 upłynie pod znakiem tworzenia nowego trio George Paczyński i pianista Stephane Tsapis z basistą Marc Buronfosse. Będą nagrywać nową płytę: Celem jest droga (Sztuka i Rozrywka, przód +, 2014).
W 2016 roku trio Stéphane Georges Paczyński Tsapis (fortepian) i Marc Buronfosse (bas) nagra nową płytę bagażem bez Voyageur się pojawić wkrótce.
Georges Paczyński trio występuje regularnie we Francji i za granicą. Jego koncerty są następnie wykładach i kursach mistrzowskich, w którym opowiada o jazzowej perkusji, grając, instrumentu, przed publicznością. Następnie uczniowie pracują w warunkach trio, kwartet lub większej formacji jazz standardowego repertuaru.
« Perkusista kolorysta « subtelne kierownik ciszy, pokazuje wielką muzykalność, które podkreślają delikatność jego dotyku i poczucie niuansów. Może być połączony z nowoczesnością swojego instrumentu jego badań nad dźwiękiem i melodycznych wzorów łączących głębię i wrażliwości. » – André Clergeat. – Nowy Słownik Jazzu (Paryż, Laffont, 2011).
DISCOGRAPHIE
1992 : 8 Years Old, Paczynski / Levinson / Jenny-Clark ( JPB Production, Big Blue Record, Harmonia Mundi, 1992)
1994: Levin’song, Paczynski / Levinson / Jenny- Clark (JPB Production, Media 7, 1994)
2002: Alain Gerber, le Jazz est un roman (OWL Record, Universal, 2002)
2006: Générations, Paczynski / Palisseaux / Fradelizi (Arts et Spectacles, Avant Scène, 2006) Médaille d’or 2009 “ Instrumental Jazz Audio Disc “ Jazz Hihyo Japon
2009: Présences, Paczynski / Dupas / Govin (Arts et Spectacles, Avant Scène, 2009) Médaille d’argent 2010 “ Instrumental Jazz Audio Disc “ Jazz Hihyo Japon Live 2009 DVD (Arts et Spectacles, Avant Scène, 2009)
2013: From Rite to Fight, duo piano / batterie avec le pianiste concertiste Georges Pludermacher (CD &DVD) Le Carnet inachevé, Paczynski / Buronfosse / Bourgeyx (Arts et Spectacles, Avant Scène, 2013)
2014: Le But, c’est le chemin, Paczynski / Buronfosse / Tsapis (Arts et Spectacles, Avant Scène, 2014)
2017: Le voyageur sans bagage, Paczynski / Buronfosse / Tsapis (Arts et Spectacles, Avant Scène, 2017)
METHODES
2001: L’Art de travailler un thème de Jazz à la Batterie (Paris, Arts et Spectacles, 2001)
2003: L’Art de travailler les accords de Jazz au Piano (Paris, Arts et Spectacles, 2003)
BIBLIOGRAPHIE
1988: Rythme et Geste: les racines du rythme musical dans les civilisations anciennes (Zurfluh, 1988, 380 pages. Distribution: Editions Robert Martin)
1988: Collaborateur du Dictionnaire du Jazz (Paris, Laffont 1988)
1994: Collaborateur du Dictionnaire du Jazz – Nouvelle édition (Paris, Laffont, 1994)
1997: Une Histoire de la Batterie de Jazz, tome I. Des origines aux années Swing. Prix Charles Delaunay de l’Académie du Jazz – Meilleur livre de Jazz de l’année 1997. (Paris, Outre Mesure, 1997, 352 pages). Existe en version américaine (actuellement non disponible) en recherche d’éditeur pour pays anglophones?
2000: Une Histoire de la Batterie de Jazz, tome II. Les années Bebop. La voie royale et les chemins de traverse. Prix Charles Delaunay de l’Académie du Jazz – Meilleur livre de Jazz de l’année 2000. (Paris, Outre Mesure, 2000, 447 pages)
2006: Une Histoire de la Batterie de Jazz, tome III. Elvin Jones, Tony Williams, Jack DeJohnette. Les racines de la modernité. (Paris, Outre Mesure, 2006, 351 pages).
2011: L’Art sans art. Le Mystère de l’Apprentissage. (Paris, Arts et Spectacles, 2011,135 pages)
– Collaborateur du nouveau Dictionnaire du Jazz – Edition entièrement revue et augmentée (Paris, Laffont, 2011).
Liste des batteurs dont les articles ont été rédigés par Georges Paczynski: – Donald BAILEY – Butch BALLARD – Danny BARCELONA – Dick BERCK – Vic BERTON – Dave BLACK* – Walter BOLDEN – Bill CLARK* – Kenny CLARKE – Jerome COOPER – LOUIS COTTRELL – Bobby DURHAM – John GUERIN – Jeff HAMILTON – Ari HOENIG – Lex HUMPHRIES – Joe HUNT – Greg HUTCHINSON – Ron JEFFERSON – Joe JONES – Rufus JONES – Connie KAY – Irv KLUGER* – Don LAMOND – Pete LA ROCA – Victor LEWIS – Shelly MANNE – Butch MILES – Chauncey MOREHOUSE – Joe MORELLO – Alphonse MOUZON – Idris MUHAMMAD – Walter PERKINS – Bernard “Pretty“ PURDIE – “Mickey » ROKER – Georges STAFFORD – Bill STEWART – Grady TATE – Jean-Louis VIALE* – Freddie WAITS – Kenny WASHINGTON – Jeff “Tain“ WATTS – Philipp WILSON*
(les noms suivis d’un astérisque ont été co-signés André Clergeat – Georges Paczynski)
- Une entrée Georges Paczynski figure maintenant dans Le Nouveau Dictionnaire du Jazz (Paris, Robert Laffont, 2011).
FILMOGRAPHIE
Illustrateur musical du film Baptème de René Ferret.
Interprète de la musique du film Un homme et deux femmes de Valérie Stroh.
LIENS EXTERNES
Google, Myspace, Facebook, Wikipedia. Toute la documentation sur le site Arts et Spectacles.
Par ailleurs, Georges Paczynski est répertorié dans l’ “International Who’s Who in Music. Volume Two – Popular Music“ First Edition 1996/97 ainsi que dans l’ “International Who’s Who of Intellectuals“ Twelfth Edition 1997.